Nieuwsberichten met als sleutelwoord: samen

Man-zijn #2: blijven staan

Iedereen maakt fouten. Niet omdat we dat willen, maar omdat we mens zijn. We kunnen nu eenmaal niet alles overzien of plannen. Dat is ook helemaal niet erg. Maar als kapiteins te vroeg van boord gaan, verdrinken er mensen. Dat gebeurde letterlijk bij de gekapseisde Costa Concordia. De kapitein was aangenomen om voor zijn schip en passagiers te zorgen. Maar na een fout, notabene door hem zelf gemaakt, ging hij van boord.

Lees verder

Heb het lef

Ik maak je even deelgenoot van een gesprekje met mezelf… misschien dat jij er net zo vrolijk van wordt als ik.

Als je iets wilt hè, als je iets echt heel erg graag wilt, dan helpt lef enorm.

Het lef om onder ogen te zien dat je het niet allemaal alleen kan doen, dat je dat niet eens zou moeten willen. Dat je hulp nodig hebt en dat je je droom moet delen om hem te kunnen vermenigvuldigen. Als je nog niet kan delen, dan moet het nog even gisten, dat mag ook.

Lees verder

Hulp is voor losers

Wil jij als volwassen vrouw je eigen peultjes schillen? Denk jij dat je alles zelf moet kunnen? En voelt toegeven dat je iets niet kan kwetsbaar?

Self-improvement voor beginners

Vorige week was ik bij Barnes & Noble, die overweldigende Amerikaanse boekwinkel waar je heerlijk koffie kunt drinken, terwijl je door lanen met boeken banjert. Behalve lekker rondstruinen, had ik ook een missie. Een New Yorkse vriendin wordt geroemd in een nieuw zelfhulpboek met haar sensuele dansyoga Qoya voor vrouwen en dat wilde ik natuurlijk wel even zien.

Opgetogen liep ik naar de balie. Volgens de servicemedewerker stond het boek op de derde verdieping. ‘In de sectie self-improvement,’ voegde hij daar aan toe. SELF-IMPROVEMENT? Ha, zo had ik het nog niet bekeken. Wat we in Nederland zelf-HULP-boeken noemen, heet in Amerika ‘zelfverbetering’ boeken en dat is slim.

Hulp vragen? Dacht ’t niet.

Zelfhulpboeken doen het goed in Nederland. De meeste vrouwen willen namelijk geen hulp vragen. We willen het zelf doen, zelf uitzoeken, zelf verbeteren, zelf lezen. Maar hulp vragen? Nee, dat niet.

Lees verder

Liefde – De Kerst Editie

Jaren geleden was ik juf van een groep 12 jarigen in Amsterdam. De groep bestond uit een mooie mengeling van allerlei culturen en achtergronden. Uit talloze gedachten en gevoelens. ‘Begrip hebben voor elkaars verschillen, en kijken naar de verbinding’ stond dan ook altijd hoog op het prioriteiten-lijstje in de klas.

Zo ook toen Kerst naderde. De Islamitische kinderen van de groep vierden geen kerst. Maar dat mocht de pret niet drukken. Het feest was voor iedereen. Ik, als goed opgevoed katholiek, vertelde zo smeuïg als mogelijk over het christelijke verhaal. Ik besprak de Scandinavische goden. De oorsprong van de kerstboom. En nam zelfs de Amerikaanse versie met de Kerstman en Coca Cola even mee.

Lees verder

Het jongetje dat wilde zijn

Lang geleden, maar zo kort dat het vandaag nog leeft, speelde een klein jongetje in het bos  aan de overzijde van alles. Althans, dat vonden de mensen omdat het leven zich volgens hen niet in het bos, maar daarbuiten afspeelde. Het jongetje zelf vond juist dat alles in het bos was, en hij ervoer dat daarin alles ook één was. Goed en kwaad bestonden niet, het leven was hem en hij was het leven. Waarin niets anders dan de wind die je meevoerde, de zon die je kuste, of een blad dat langzaam ruiste in de wind. Leven was zijn.

Hoewel tijd in het leven van het jongetje nog geen fluisterbeweging veroorzaakte, deed dit dat wel aan de overzijde van het bos. En dus werd het jongetje op een kwade dag door de wereld geroepen. Hij moest groeien en worden, in plaats van te zijn. Hij moest verhuizen naar het ‘echte leven’. Tenminste, dat zeiden zijn ouders, de meester van de school en alle anderen die het konden weten.

Lees verder

Goed huilen

Huilen, hoe doe je dat goed? Bestaat er zoiets als een goed moment? Heeft het zin of niet? Los je er iets mee op? Doe je het juist alleen of samen?

Ik ben er weinig over tegengekomen in de vakliteratuur die ik las. En dat terwijl het iets is dat in ons menszijn een belangrijke rol speelt, en ook vaak voorkomt bij coaching of therapie. Wie kent niet het beeld van de doos tissues op het tafeltje?

Lees verder

Ommetje om het afscheid

En daar staan we dan straks, de laatste knuffel, de laatste kus, een laatste blik en dat was het. Of misschien krijg je dat niet eens. En werd hij of zij ineens weggerukt en is het er niet meer.

Lees verder