Er was eens een jonge vrouw die zoveel levenslust had, dat anderen er schande van spraken. Haar voeten juichten bij iedere stap die ze zette, haar stem zong bij elk woord dat ze sprak en ze straalde. Ze straalde van een levenslust die ze niet mocht hebben. De mensen spraken er schande van en ze spraken haar vader erop aan. ‘Het leven is niet bedoeld om te dansen en plezier te maken’, zeiden ze. ‘Het leven is bedoeld om hard te werken, geld te verdienen en een huis te bouwen. Jouw dochter is een slecht voorbeeld voor onze kinderen. We willen dat je haar tot de orde roept.’ De vader riep de jonge vrouw bij zich en vertelde haar dat ze zich moest gedragen zoals iedereen dat deed. ‘Geen tijd om te dansen’, zei hij, ‘geen ruimte om af te wijken van het pad van de voorouders en de wil van de goden’. De jonge vrouw deed in de weken daarna hard haar best maar hoe graag ze haar vader ook wilde plezieren, het lukte niet. En dus brak de dag aan waarop ze opnieuw bij haar vader werd geroepen en hij haar opdroeg om het veld in te trekken en haar levenslust te begraven. Zou zij niet doen wat hij haar opdroeg, dan zou hij geen andere keuze hebben dan haar te doden en te offeren. De goden en de voorouders zouden immers boos worden over zo’n onwillige dochter.
Lees verder
Nieuwsberichten met als sleutelwoord: passie
De ingrediënten van een goede liefdesrelatie
Goede liefde vinden betekent goed zoeken met al je zintuigen, je intuïtie en je verstand. En als je hem of haar gevonden hebt dan begint het poetsen, polijsten en verzorgen en … nog eens poetsen, polijsten en verzorgen.
De liefde is een mooi ding en een groots ding, héél groots. En zoals grote gebouwen een meerjaren onderhoudsplan nodig hebben, heeft de liefde dat ook.
Dit is wat een goede relatie goed maakt en houdt:
Leven, is altijd op de grens
Het lijkt extreem wat deze mannen doen (en dat is het natuurlijk ook) en toch is het niet anders dan je baan opzeggen, die eerste zoen geven, emigreren, je muur knal-pimpel-paars schilderen of je kind geboren zien worden. Je maag draait zich er misschien bij om en je weet wellicht niet of het nu fijn is of juist niet. Maar de balans zul je later opmaken, daar is nu geen tijd voor. Wanneer je de beslissing hebt genomen staan al je zintuigen open. Je zult ze nodig hebben, want je weet niet wat er gaat komen. Je deed dit tenslotte nooit eerder. Eén ding weet je wel zeker: je leeft! Voluit, zonder inhouden!
Dan maak je maar zin
Je hebt het vast wel eens gehoord: “Als je geen zin hebt dan maak je maar zin!” En je hebt het vast gehoord uit de mond van een vader of moeder, misschien wel van je eigen vader of moeder. Of nog erger, van je baas op het werk.
Ik was er laatst met iemand over in gesprek, over deze zin. Hij roept bij sommige mensen zelfs heftige emoties op. Het is een knap staaltje oer Hollandse logica. Maar ook een opvoedkundig volledig niet correcte zin.
Als coach gebruik ik die zin natuurlijk nooit. Dan zou ik binnen een dag werkloos zijn. Daar heb ik geen zin in. Maar boeiend is ie wel. Heel boeiend.
De juiste baan?
In 2002 werd ik ontslagen. Ik kon mijn baas wel wat. Ik fantaseerde over stenen door de ruiten van zijn villa. Uiteraard bleef ik gewoon thuis en bleven de stoeptegels daar waar ze horen, in zijn stoep.
Waarom ik zo boos was? In mijn hoofd was mijn carrière uitgestippeld. Ik zou een paar jaar redacteur zijn en daarna zou ik langzaam doorschuiven naar het vak van regisseur. Ik had besloten dat ik op mijn plek was. Ik hoorde bij Het Klokhuis en zijn redactie. Nee, onze redactie. Zo voelde het.
Innerlijk emigreren
De innerlijk geëmigreerde komt u meestal tegen op het werk. Hij of zij komt eigenlijk altijd net even te laat binnenlopen. Nooit zoveel te laat dat ze er op aangesproken kunnen worden. Daarnaast gaan ze ook net even te vroeg weg. Altijd zo’n minuut of vijf. Als je daar iets over zegt, wijzen ze met veel bombarie op hun klokje dat standaard vijf minuten te vroeg is afgesteld.