Er zijn mensen die bleekgroen bij mij aanbellen en mensen die meteen roepen ‘wat heb jij een prachtig uitzicht’. Dat komt doordat ik officieel op vier hoog woon, maar in werkelijkheid op de zevende. Dat is even schrikken als je hoogtevrees hebt en nietsvermoedend uit de lift stapt.
Ik heb twee pubers die – ik zeg het er meteen maar bij – weinig voor school hoeven doen en toch goede cijfers halen. Dus die alle tijd hebben voor iets dat jammer genoeg nog niet bestond toen ik een puber was: chillen. De tijd die wij overhielden als ons huiswerk af was, brachten wij door met onze moeders helpen boodschappen doen en de was opvouwen. En véél buiten uit het zicht te blijven, zodat er geen nieuwe klusjes voor ons verzonnen konden worden. Mijn pubers van dertien en zestien jaar lijken alle tijd van de wereld te hebben. Huiswerk? Dat maken ze in één van de vele wegens docententekort uitgevallen lessen op school. Tijd na schooltijd is vrije tijd. En natuurlijk gebruiken ze die niet voor iets wat een volwassene nuttig zou kunnen vinden. Ze chillen.
