In mijn praktijk kom ik regelmatig leidinggevenden tegen die me vragen wat ik voor hen kan betekenen. In veel gevallen wordt de vraag gesteld of ik de mensen van een afdeling of team naar een hoger plan kan tillen. Grote woorden die er eigenlijk op neerkomen dat men de medewerkers de mogelijkheid biedt zichzelf te ontwikkelen. Ik ben telkens blij als ik dergelijke managers tegenkom. Maar bij deze blijdschap is er een andere kant, die in organisaties vaak uit het oog verloren raakt.
Ik vertel hen dan van Petertje. Petertje groeit op in een gezin van hardwerkende ouders die amper onderwijs genoten hebben. Hij is een ambitieus kereltje dat boven alles besloten heeft het later beter te doen dan zijn ouders, hij wil studeren en een mooie carrière maken.
Als Petertje grote Peter is geworden en na zijn afstuderen aan de universiteit aan zijn eerst baan begint, realiseert hij zich dat de contacten met zijn ouders minder diepgaand worden. Hij kan niet met hen spreken over de dingen die hem bezighouden in zijn werk, en hij merkt dat hij het jammer vindt dat hij hen geen deelgenoot kan maken van zijn wereld.
Op een dag vraagt hij tijdens een wandeling met zijn vader in het bos, achter het huis waar hij opgroeide, wat hij ervan vindt dat hij gestudeerd heeft, terwijl zijn vader die kans niet had.
“Ach, weet je jongen, voor mij en je moeder ben je nog steeds de kleine Ridderman die op een bezemsteel als paard en een wilgentak als zwaard, ‘s ochtends zei dat je op veldtocht moest gaan in het grote bos. En aan het einde van de dag zagen we je terugkomen met grote verhalen over alle overwinningen die je had beleefd en de stammen waar je tot Koning was gekroond”. Peter herinnerde zich dit alles ineens weer. Gek dat het zo lang was weggeweest en bijzonder dat zijn vader dit nu toch weer ter sprake bracht. “En…” zo ging vader verder, “… eigenlijk is er niets veranderd sinds die tijd. Je gaat vanavond weer op pad in je stalen koets en je gaat weer allerlei overwinningen behalen, waarover je als je weer bij ons thuis komt vol trots vertelt. En wij, je moeder en ik, genieten daar nog steeds intens van. We genieten van onze kleine Ridderman die de wereld bestormt. Al begrijpen we niet wat er allemaal daarbuiten in die mooie wereld van jou gebeurt”.
Een prachtig verhaal over ontwikkeling en de mogelijkheid die ouders hun kinderen bieden om hún leven beter te leven dan zij dat zelf konden.
En zo moet het ook zijn met organisaties, ook daar is het nodig dat de volgende generatie de ruimte en het vertrouwen krijgt zich te ontwikkelen, het nog beter te doen dan de ouderen, de “ouders”.
Dat betekent dat de oudere generatie moet kunnen loslaten, moet overdragen aan de volgende groep Riddermannen die de onderneming in de toekomst leidt. Dat heeft te maken met vertrouwen, met leiderschap dat kan laten leiden, met ondernemerschap dat kan laten ondernemen. Eigenlijk met ouderschap dat kinderen een goede toekomst laat maken. Belangrijk is dat je als ondernemer, als werkgever op een zodanige wijze achter je medewerkers staat dat je hen de ruimte geeft om de toekomst beter te maken.
Dus bedenk als je een medewerker tegenover je ziet dat daar misschien wel een kleine Ridderman staat, klaar om met een bezemsteel als paard en een wilgentak als zwaard de wereld te bestormen. En wens hem dan een mooie reis en geef hem een luisterend oor als hij thuiskomt met zijn overwinningsverhalen.
