Twee weken geleden werd ik benaderd door De Correspondent. Wat mij betreft de beste Nederlandse nieuwsvoorziening voorbij de waan van de dag. De eerste ‘krant’ (want dat is het dus niet) zónder advertenties.

In april mag de Correspondent een presentatie geven in Italië aan tweehonderd journalisten over wat ze geleerd hebben in de afgelopen jaren over het opnieuw uitvinden van de journalistiek. En van welke fouten ze in dit proces geleerd hebben. Dat willen ze doen in de vorm van een workshop. En daar kom ik, als geverifieerd lid van de Correspondent én psychosociaal therapeut, om de hoek.

Maaike Goslinga (chef redactie & international editor) mailde of ik eens met ze in gesprek wilde over deze interactieve workshop in Italië. Omdat ze betrokken lezers, zoals ik meer willen inzetten bij de Correspondent (lezers hebben vaak een vak en kunnen vanuit hun expertise bijdragen aan de Correspondent). Nu geef ik natuurlijk veel workshops en mijn werk draait plat gezegd om dingen die ‘fout’ gaan. Goede match dus.

Volgende week woensdag gaan we om tafel in Arnhem. Ik ben heel erg nieuwsgierig. Mijn hoofd bereid al dingen voor; Wat is eigenlijk een fout? Wie bepaalt dat? En van fouten leren we toch? Moet je ze juist maken? Kun je ze mooi maken of moeten fouten juist schuren en lelijk zijn? En hoe breng je dan een geleerde les over op een iemand die die fout niet maakte? Ik ben benieuwd….