Nieuwe dingen beginnen

Iedereen heeft wel een wens of een verlangen. Of minimaal een onbeduidend gevoel dat je iets wilt doen of ooit in de wereld wilt zetten. Veel van ons geven daar geen gehoor aan. Want, en dan komt de lijst:

  • Geen tijd
  • Geen geld
  • Geen ervaring
  • Er zijn al genoeg….
  • Wie ben ik om….

  • Mijn moeder zei…
  • Mijn vader zei…
  • Ik kan niet…
  • Dat zit niet in mijn genen
  • Dat doen vrouwen/mannen niet
  • Ik heb de moed niet
  • Ik kan het niet alleen en om hulp vragen doe je niet

Wat je ook gelooft wat waar is, het is en blijft geloven. En bewijzen dat je iets niet kunt brengt je niet meer dan je gelijk. Het is veel leuker te bewijzen dat het wel kan. Zelfs als je een doel niet haalt of een verlangen niet verwezenlijkt dan is het streven ernaar bevredigend.

Ooit dachten we dat de aarde plat was, nu denken we dat hij rond is. En met dat denkbeeld kunnen we prima uit de voeten. Maar het is niet meer dan een denkbeeld (wist je dat de aarde niet rond maar ovaal is, hij dijt iets uit door het draaien).

Zo’n denkbeeld bepaalt wat mensen doen. De gedachte dat de aarde plat was had een grote impact, omdat mensen bang waren eraf te vallen. Precies dat is waarom Columbus in zijn tijd zo’n held was. Omdat hij met zijn schepen voer tot voorbij waar men dacht dat je eraf zou vallen. Ze geloofden niet dat hij land zou vinden aan de andere kant van de zee.

Columbus geloofde niet in van de planeet vallen. De gebroeders Wright geloofden in vliegen. Dat kun jij ook, in het grote of in het kleine. Er zijn maar weinig mensen die van jou verlangen dat wat we voor waar aannemen niet weerlegd mag worden.

Met welk denkbeeld van jezelf kun je prima uit de voeten?

Om iets voor elkaar te krijgen moet je erin geloven dat het kan. Heb je dat geloof niet, begin dan niet. Maar let op: ik zeg geloven, ik zeg niet dat je meteen een oplossing moet hebben, of dat je iets direct moet doen of bewijzen dat het kan. Nee, dat is met veel dingen schier onmogelijk. Columbus heeft heel veel voorbereiding getroffen en een hoop ‘gekken’ verzameld om mee te gaan. Rome is niet in een dag gebouwd, het eerste vliegtuig niet en een Boeing 747 ook niet.

Als jij gelooft dat je een boek kunt schrijven dan is dat voldoende, punt. Heel veel mislukt ook omdat mensen denken dat ze direct aan de slag moeten. Dat is een overtuiging die je flink parten kan spelen. Sommige dingen hebben gewoon echt tijd nodig.

Ik heb een flink aantal lullige uitzendbaantjes gehad, bijvoorbeeld in een raamloos bankarchief, omdat mijn wens op dat moment niet van de grond kwam. Daar kon ik tot tranen toe verdrietig over zijn, maar één ding deed ik niet: mijn wens opgeven. Ik wist heel zeker, als ik hier in dit archief mijn wens opgeef dan komt het er zeker nooit.

Je hebt iets in je hoofd. Wat wel en wat niet doen?

1. Neem je wens, het gevoel in je donder serieus. Het is jouw leven, en van niemand anders.

2. Rijpen fase 1: Wanneer je weet wat je wens is: houdt je mond. Prille ideeën of wensen aan mensen vertellen is ideeënmoord. Jij hebt een verlangen. Mensen om je heen hebben dat niet. Die staan met hun benen op de grond staan, en zullen praktisch gaan denken. Ze zullen misschien zeggen dat het niet kan, en ze krijgen in dit stadium gelijk want jij kunt het nog niet weerleggen. Niet doen dus, binnenhouden dat idee. Fruit moet rijpen. Eerst borstvoeding krijgen dan autorijles nemen, niet andersom.

3. De volgende stap is informatie vergaren. Lees, kijk naar dingen, bevraag mensen. Kortom verdiep je in dat wat jij denkt dat een bijdrage levert aan je plan. Dat hoeft helemaal niet te betekenen dat je gaat studeren ofzo. De persoon die de eerste gitaar bouwde kon ook niet op les. Dus verzamel wat je nodig hebt, maar blijf het nog voor je houden.

4. Stap 4 volgt vanzelf. Ja, echt waar, als je een idee in je hoofd voldoende ruimte geeft ontwikkeld het zich. Net zo lang tot het op eigen benen kan staan en eruit wil. Maar wacht… op dat moment kies je de juiste mensen om dit bij te doen. Doe dit bij mensen die er open voor staan, mensen waarvan je weet dat ze je niet laten vallen bij ongerief.

5. Rijpen fase 2: Van je eerste deelgenoten krijg je feedback. Emotionele feedback (zuchten ze, juichen ze, krijg je de volle aandacht?) en praktische feedback. Komen ze met namen van mensen die je kunnen helpen of laten ze je opnemen?

6. Die gekregen feedback laat je ook weer rijpen en rondzingen in je hoofd. Ook hier neem je weer de tijd.

7. De cyclus van vertellen en rijpen kun je nu herhalen. Door er meer en meer over te gaan praten. Eerst met iets minder goede vrienden, en later met Jan en alleman. Net zo lang tot er een balans ontstaat tussen jouw wens en de werkelijkheid. Je wens wordt sterker en meer en meer geworteld in de echte wereld. Tot je zo ver bent dat je het kunt doen, of terug kijkt en ziet dat je het voor elkaar hebt gekregen.

En als het nu allemaal niets wordt… dan moet je misschien toch nóg wat meer geduld hebben. In Zweden is een crematorium aangesloten op de stadsverwarming. Dat was daar 10 jaar geleden ondenkbaar en hier in Nederland nog steeds. Maar wellicht als alle olie en aardgas op is dat we daar dan weer heel anders over denken, en de wereld opeens een stuk minder plat lijkt.

De foto is van Alexandre Duret-Lutz. Het zijn stereografische projecties van 360° graden panorama’s opgebouwd uit zo’n 50 tot 60 foto’s.

EEN ARTIKEL VAN JASPER JOBSE, Dit artikel is ook gepubliceerd op www.lifehacking.nl
Foto: Alexandre Duret-Lutz Flickr