Mijn papa is een boef

Het speelde op kinderdagverblijf Dikkertje Dap, twaalf jaar geleden. Omdat het mijn manier van werken met ouders en kinderen voorgoed heeft veranderd, neem ik jullie mee terug in de tijd.

Elke morgen rent Jaimy, een driejarig jongetje, als eerste naar binnen. Al zijn cellen staan vanaf het eerste moment op actie en lol maken. Jaimy is een enorme druktemaker, hij is altijd in beweging en zijn stemmetje is de hele dag te horen. Op een ochtend loopt hij langzaam en zwijgend naar binnen, met gebogen schouders en gebogen hoofd. Hij gaat duidelijk gebukt onder iets ergs. ‘Wat is er gebeurd?’, vraag ik geschrokken. Zijn moeder antwoordt dat Jaimy het zelf wil vertellen. Jaimy durft me niet aan te kijken, ook niet als hij op de aankleedtafel zit. Heel zacht fluistert hij: ‘Mijn papa is een boef.’

‘Jouw papa is de liefste papa van de wereld’, roep ik spontaan uit. Met een ruk gaat zijn hoofd omhoog. Hij kijkt me recht aan. Zijn ogen tasten mij af. Meen ik het echt? Dan slaakt hij een hele diepe zucht. Zijn verdriet is op slag verdwenen. Zijn opgeluchte blik raakt mij in het diepst van mijn ziel.

Moeder vertelt me wat er aan de hand is. Jaimy speelde met haar ex in de speeltuin van de gevangenis. Pas toen hij mee naar binnen wilde, kreeg hij te horen dat papa in de gevangenis zat. Bij het afscheid van zijn vader was Jaimy ontroostbaar geweest.

Moeder en ik kijken samen vertederd naar Jaimy, die intussen een tekening voor papa maakt. Voor één keer mag hij op onze draaistoel aan ons bureau zitten.

Een paar weken later, vader is inmiddels weer thuis, zingt Jaimy: ‘kuthoer, kuthoer’, terwijl hij in de speelgang rondjes fietst. In een mum van tijd schreeuwen de andere kinderen mee. Jaimy vertelt dat papa het woord tegen oma roept, als ze ruzie hebben. Ik zeg dat het een onvriendelijk woord is, en dat papa dit niet mag zeggen.

Ik meld Jaimy dat ik met zijn papa ga praten.

Vader zit er lacherig bij. Hij vindt het wel stoer dat Jaimy een scheldwoord roept. Ik leg hem uit wat het voor Jaimy betekent als zijn papa oma uitscheldt. Als ik over het voorval vertel, wordt vader heel stil.

Sinds mijn spontane uitroep, dat papa de liefste van wereld is, heb ik deze zin vaak herhaald. Altijd lichten verdrietige ogen op. Kinderen zijn immers diep verbonden met hun ouders. Wat dat betekent, leerde ik op de opleiding systemische pedagogiek. Juist voor kinderen die thuis veel meemaken, geeft deze zin rust in hun lijf. De kinderen en hun ouders voelen dat ik het meen. Uit de grond van mijn hart.

© Inez van Deudekom, Foto: Joshua Hunter Flickr