Moeder eend

Ik stem voor de moeder-eend-award: de jaarlijks uitgereikte prijs voor moedige vaders en moeders die écht gaan voor hun kroost. Gewone simpele duidelijke daden en dito ouders, omdat ik denk dat ze het verdienen, door allerdaagse heldenacties.  Zie hier treffend inspiratie materiaal.

Ik rijd over de a15 richting een vriendin van me. Bij hectometerpaaltje 131.4 zie ik voor me wat bewegen in de berm. Het is juni, warm zonnig vrolijk weer. Ik rijdt op de rechterbaan. Uit de berm komt moedereend gewaggeld met 6 kuikens achter haar aan. Ik rijd 110, zij gaat dwars de A15 over, haar blik is besluitvaardig, koelbloedig vastbesloten de overkant te halen. Mijn maag draait om, ik kan niets meer doen, als ik stop loopt ze alleen maar meer gevaar.

Maar zo mooi… Haar instinct legt ze naast haar neer, ze vlucht niet ondanks de naderende autos, toegewijd om haar kroost veilig en wel over te krijgen. Ze is nog lang niet bij mijn wielen maar met een vlugge blik in mijn achteruitkijkspiegel zie ik dat degene na mij een grote vrachtwagen is. Ik rem af en maak met een grote uithaalmanoevre en alarmlichten hopelijk duidelijk aan mijn achterliggers dat er iets vreemd aan de hand is… mijn hart bonst in mijn keel, een mama met 6 kuikens… ik flits aan haar voorbij… ik zie haar nog.

Wonder boven wonder… er gebeurt wat… ik probeer het te checken in mijn achteruitkijkspiegel… het lijkt een film… remt hij???? Het werkt! Mijn hart maakt een sprongetje. Zou het… De vrachtwagen achter mij mindert duidelijk vaart en hij gaat midden op de weghelft rijden en remt wat af. De auto’s hierachter volgen hem. Iedereen op deze snelweg lijkt hetzelfde doel te hebben, ook al zal ik samen met mijn held-van-de-dag-vrachtwagenchauffeur de enige zijn die snapte waarom er geremd werd. Collectief hetzelfde doel. Wauw, ik ben onder de indruk, ik voel me verbonden met mensen die ik nooit zal kennen… Mijn dag is goed.

Het gras is groener aan de overkant… zelfs moedereenden hebben er last van…

Foto: Amarand Agasi, Flickr