Liefde – De Kerst Editie

Jaren geleden was ik juf van een groep 12 jarigen in Amsterdam. De groep bestond uit een mooie mengeling van allerlei culturen en achtergronden. Uit talloze gedachten en gevoelens. ‘Begrip hebben voor elkaars verschillen, en kijken naar de verbinding’ stond dan ook altijd hoog op het prioriteiten-lijstje in de klas.

Zo ook toen Kerst naderde. De Islamitische kinderen van de groep vierden geen kerst. Maar dat mocht de pret niet drukken. Het feest was voor iedereen. Ik, als goed opgevoed katholiek, vertelde zo smeuïg als mogelijk over het christelijke verhaal. Ik besprak de Scandinavische goden. De oorsprong van de kerstboom. En nam zelfs de Amerikaanse versie met de Kerstman en Coca Cola even mee.

Aangezien Coca Cola de arrenslee inclusief elfjes en rendieren ook al jaren geleden gevonden heeft. En er geen kind op de wereld is dat Coca Cola niet kent, zag ik daar (ik geef toe – via enige omwegen) de kerstgedachte toch mooi samen vallen met al het andere.

Dus na wat ‘Ho Ho Ho’ toestanden, mijn driedelige-encyclopedische uitleg, en het optuigen van een echte kerstboom, kwamen de kinderen tot het lumineuze plan om een eigen geïnterpreteerde kerststal te kleien. Ik vond het een grandioos idee! Kilo’s klei haalde ik uit het magazijn. En een paar uur later stond er onder onze kerstboom een verzameling van het één en ander. Rudolf het Rendier. De Kerstman in zijn slee. Het kindje Jezus. Jozef & Maria. Een engel. Of twee. Wat schapen. Een paar Noorse geïmproviseerde Goden. En natuurlijk Mohammed de profeet. Want die houdt heus ook van kerst.

Wij blij met zijn allen. Hartstikke trots keken we naar onze multiculturele kerststal. Maar helaas was dat voor korte duur. Want een dag later kwamen een paar lieve, doch religieuze ouders vertellen dat de islamitische kinderen geen beeltenissen mochten maken. Tja. Dat was ik, als goed katholiek natuurlijk even vergeten. We hebben toen maar woorden geschreven. Heel veel woorden. Over Liefde. En dingen die we mooi vonden. Zo was alles heel snel opgelost. Wij opnieuw weer blij!

En toen ik vanmiddag door de stad fietste, en al die lampjes zag met hier en daar een sparrenboom-achtig takje, moest ik even aan toen denken. Aan die klas. En hoe simpel het was. Je pakt een homp klei. Je creëert wat je droomt. En opeens heb je een nieuwe wereld. Een wereld die zonder ruzie en klachten gewoon vredig onder een kerstboom blijft staan.

Kerst gaat voor mij over Liefde. En tradities van samen-zijn. Van lekker eten. Lichtjes in het donker. En mooie kleren. Met muziek. Over één dag in het jaar wanneer wereldwijd de oorlog stilstaat. Uit respect. Ofzo.

Miljoenen mensen vinden kerstmis stom. Oerstom. Omdat ze dan naar schoonfamilie moeten. Verplichtingen schijnen te hebben (waar je echt ‘nee’ op kunt zeggen lieve mensen! Maar daarover een andere keer). Stom. Omdat we met kerst ‘zogenaamd’ lief zijn voor elkaar, maar zodra de boom weer afgetuigd is elkaar weer roet in het eten gooien.

Ja. Kerst is dubbel. Dat weet ik. Dat snap ik. En dat begrijp ik. Maar Liefde is dat niet.  Liefde is eenvoudig. En ze is er altijd. Gisteren. Morgen. Volgend jaar. Het maakt niet uit wanneer. Liefde is er. Dus lijkt het me handig om van Kerstmis gewoon een Liefdesfeest te maken.

En voor al die mensen: De mensen die van kerstmis houden. De mensen die kerst haten. De mensen die het vieren. Die het niet niet vieren. Of die het niet mogen vieren. Voor al die mensen is er heus wel een beetje Liefde in de aanbieding! Heel veel zelfs.

Een bijdrage van Annette Dolle, Foto: abbyladybug Flickr