Boerenkool met ketjap (zoals het hoort)

Deze week moest ik denken aan een voorval van een jaar of vijftien geleden. Ik woonde in een studentenhuis en was met een huisgenootje boerenkool aan het maken. Je weet wel: aardappels koken en stampen, gebakken spekjes erdoor, worst erbij. En toen, in een onbewaakt moment, toen deed ze iets heel idioots: ze deed ketjap door de boerenkool. Was ze nou helemaal gek geworden? Dat hóórt toch niet zo!? Mijn hele boerenkool was verpest (jawel, het was ineens mijn boerenkool).

Aangezien ik dus in een studentenhuis woonde en er verder bar weinig andere etenswaren in huis waren, heb ik (met lange tanden) die boerenkool gegeten.

En, wat denk je?

Nu, vijftien jaar later, eet ik nog steeds boerenkool met ketjap. Veel lekkerder, geloof me.

Ik heb trouwens nog veel meer leren koken de afgelopen jaren. Gelukkig maar, want mijn moeder was geen fan van koken. Als kind at ik regelmatig 2 keer per week hetzelfde gerecht, door gebrek aan inspiratie.

Goed, genoeg over eten nu.
Wat wil ik hier nou allemaal mee zeggen?

Wat ik bedoel te zeggen is dat je van huis uit wel vaker gewoontes mee krijgt die best voor verbetering vatbaar zijn.
Een voorbeeld van zo’n gewoonte is: “een ander koste wat kost niet kwetsen.”

Of wat dacht je van deze:

  •  altijd conflicten vermijden
  •  niemand lastig vallen met je “gezeur”
  •  al je mail lezen en netjes beantwoorden

Ach ja, in het starterspakket dat opvoeding heet, zitten wel eens wat onbruikbare dingen.

Een bijdrage van Sandra Planjer, foto: World of Lard Flickr